Boek: Vieren en delen

De verhouding tussen liturgie en diaconie
Liturgie en diaconie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Toch beleven veel christenen liturgie en diaconie vaak als gescheiden werelden. Liturgie wordt gevierd in het kerkgebouw en geassocieerd met spiritualiteit, gebed, ritueel en symboliek. Bij diaconie denken velen aan activiteiten die daarbuiten plaatsvinden, in de samenleving. Liturgie lijkt meer gericht op de ‘binnenwereld’, diaconie op de ‘buitenwereld’.
De kernmomenten van de christelijke liturgie geven richting aan de betrokkenheid van christenen op de samenleving en omgekeerd wordt de zorg van de christen voor de naaste en de schepping gevoed door de ontmoeting van God en mens in de liturgie.
De centrale vraag in dit boek is: welke onderlinge relaties zijn er tussen ‘binnen’ en ‘buiten’, tussen liturgie en diaconie? Hoe kan de samenhang tussen kerntaken van de kerk duidelijker zichtbaar worden gemaakt en concreet vorm krijgen? Wat is er gaande op het vlak van diaconie? Hoe kunnen diaconale activiteiten doorwerken in de liturgie, deze bevruchten en andersom? Verschillende wetenschappers namen deel aan dit project met artikelen, korte bijdragen over kunst en praktijk- verhalen over combinatie van diaconie en liturgie vieren.