Doortocht

Doortocht, met elkaar onderweg, geen luie kerk gevraagd.

Bij het thema ‘doortocht’ moet ik denken aan een predikant uit mijn jeugd die een christen vergeleek met een handelsreiziger. Het is een wat ouder woord. Later werd zo iemand een vertegenwoordiger genoemd. Tegenwoordig schijnt die een accountmanager te heten.
Een handelsreiziger is onderweg, op doortocht. Op de plaatsen waar hij verschijnt is hij niet thuis en daar woont hij niet. Hij is onderweg om iets te doen. Uiteindelijk komt hij weer op de plaats waar hij vertrokken is. Daar gearriveerd kan hij niet met lege handen aankomen, er moet resultaat zijn geboekt anders is hij lui geweest of heeft alleen aan zichzelf gedacht.

Zo zijn christenen ook onderweg, op doortocht naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont. Eindelijk recht, de vluchteling krijgt een veilige plek, de bijstandsmoeder hoeft haar vernederende gang naar de Voedselbank niet meer te maken, de dakloze hoeft zijn Herbergkrant niet meer te verkopen om in leven te blijven en de kinderen van Jemen zijn niet meer ondervoed.  Het gevaar hierbij bestaat dat het een doel op zichzelf gaat worden en het leven daarvoor, de doortocht er niet toe doet. Het gevaar kan ontstaan dat je alleen gericht bent op je particuliere heil.
In het laatste geval ben je alleen onderweg en kom je zonder iemand aan. Op doortocht ben je niet alleen. Het volk Israel ging samen op doortocht door de Rode Zee. Iedereen kwam mee, bejaarden, kinderen, jongeren, mensen met een beperking of mensen die anderszins niet goed konden meekomen. Allemaal kwamen ze veilig aan de overkant.
Naastenliefde en diaconaat is niet ‘iets’ erbij, om als christenen goed te moeten zijn voor je naaste. Het is een opdracht van een christen en een primaire taak van de kerk. Als kerk je niet opsluiten in je heilige huisje en het verwachten van een mooi managementplan en denken dat het dan wel goed komt. Aan de andere kant zijn er mooie activiteiten van de PGZ in de stad. In de Aa-landen rijdt een foodtruck rond om contact te maken met de buurt, in Assendorp is er met burendag en rond de kerst gericht aandacht voor buurtbewoners, in Stadshagen zoekt de wijkdiaconie contact met het Sociaal Wijkteam om zo de wijk van dienst te zijn.Ook de apostel Paulus pleit voor een gezamenlijke doortocht. In één van de Korinthebrieven protesteert hij tegen de rijke die bij de maaltijd van de Heer de arme niet meer verwacht of op hem wacht. Hij constateert dat men de meegenomen maaltijd zelf opeet, zodat de één honger heeft en de ander dronken is. Hij stelt de vraag of men de gemeente van God hiermee veracht en de arme onder hen wil vernederen.
Het vraagt ons als kerk of we onze naaste nog echt verwachten of dat zij/hij object van onze barmhartigheid is geworden. Is de naaste echt onze naaste met wie we op doortocht zijn. Dit is een spannende vraag voor ons als kerk, het is geen vrijblijvende opgave en niet altijd makkelijk. Ook niet mooier of romantischer dan het is, de naaste kan ook lastig zijn, een andere vocabulaire hebben, kan anders ruiken of soms wat vreemd doen. Het kunnen mensen zijn van wie je hoopt als ze in de kerk komen niet naast jou gaan zitten, mensen waar je eigenlijk niet mee gezien wil worden.

Is het bovenstaande geen activisme, ligt de lat (te) hoog, is het allemaal om moe van te worden, waar haal je de energie vandaan? Heeft het allemaal zin als de afgelopen 10 jaar het aantal daklozen is verdubbeld en het aantal vluchtelingen maar blijft toenemen?
Wat helpt het inzetten voor de naaste nog, is het boter aan de galg?
De blijvende energie zit in de opstanding van de levende Heer die nieuw leven en perspectief geeft. Het gaat om nieuw leven en het doorgeven daarrvan. In zijn nieuwe boek ‘God lééft’ schrijft Bram van de Beek: “God staat nooit alleen op”. Nieuw leven, het is niet tevergeefs. Een van de coupletten van het bekende paaslied ‘Ik zeg het alleen dat Hij leeft’ zingt:

Nu is op aard geen goede daad
meer tevergeefs gedaan,
want wat gij goed doet is als zaad,
dat heerlijk op zal gaan.
(lied 642 vers 7 Liedboek)

Wim van Ree, diaconaal consulent.