Volhouden bij een open hemel
Op het moment dat dit geschreven wordt is het onrustig in de wereld. Er vallen door de bombardementen in Gaza veel doden, ook kinderen, vanuit Israel zijn er door Hamas kinderen ontvoerd. De oorlogsschermutselingen in Oekraïne lopen ook nog niet naar een einde. Dan moeten we ook nog Kerst vieren, het feest van licht en vrede. Zullen we dan maar met een zak krentenbollen onder de grond gaan zitten om zo de feestdagen door te komen en even niet al die ellende te hoeven zien en horen.
Een open of een potdichte hemel? In het kerstevangelie wordt meegedeeld dat de hemel open gaat. Belangrijk om in te zoomen wie daarbij aanwezig zijn als de hemel opengaat. Wie zijn de luisteraars die de engelen horen zingen van vrede op aarde. Zijn het de wereldleiders die het lot van de wereld lijken te bepalen en of opinieleiders van deze wereld? Zij zijn het niet. Maria zingt in haar lofzang o.a. over hen:
‘Hij toont zijn macht en de kracht van zijn arm
en drijft uiteen wie zich verheven wanen,
heersers stoot Hij van hun troon
en wie gering is geeft Hij aanzien.’
De herders zijn de eerste hoorders van deze de boodschap van licht en vrede. In die tijd behoorden zij tot de outcast, ruw volk die je niet als buurman wilt hebben en van wie je hoopt dat die niet naast je in de kerk komt zitten. Zij zijn wel de aangewezen mensen om de boodschap van heil en vrede door te geven.
Het is voor ons als westerse en witte kerk goed om ons oor eens te luisteren te leggen bij hen die niet kunnen voldoen aan de hoge economische standaarden of die geen macht of aanzien hebben.
Eind september had ik de eer te spreken met James Lule, bisschop van een door oorlog verscheurd Zuid-Soedan. De kerk van Zuid-Soedan verschuilt zich niet, maar werkt aan verzoening en vrede tussen de bevolkingsgroepen.
Verder valt nog te denken aan het verhaal van een Filipijnse vrouw. Toen één van de vele stormen weer had huisgehouden in dat land en het dak van haar kerk was weggewaaid, was haar reactie: ‘Nu kan ik nog beter naar de hemel kijken, een open hemel’.
Misschien zijn we in onze westerse gerationaliseerde wereld de verwondering van de open hemel wat kwijt geraakt en zijn we niet meer ontvankelijk voor de boodschap van de ‘herders’ anno 2023 of geven we de moed op dat het toch allemaal niet helpt wat we individueel of als kerk doen.
Ditmaal als bemoediging niet een mooi gedeelte uit een gezangbundel of liedboek, maar twee coupletten van de song van ‘De Steen’ van Bram Vermeulen.
Ik heb een steen verlegd voor een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde het bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die eene steen
Het water nooit dezelfde weg zal gaan.
Wim van Ree, diaconaal consulent
Meer blogs
Coalitie noodhulp Zwolle
Bij het uitbreken van de coronacrisis heeft een aantal organisaties elkaar opgezocht. Daarbij is gekeken hoe zo snel en effectief mogelijk hulp kon worden geboden aan degenen die door de crisis zich voor een probleem gesteld zag waarvoor op korte termijn geen oplossing was. Het waren een viertal organisaties t.w. Noodfonds Zwolle e.o., Stichting Present…
Helpen waar geen helper is
Deze keer een blog die niet is geschreven door onze diaconaal consulent, maar over de diaconaal consulent, Wim van Ree. De website van de diaconie is sinds enige tijd online in de nieuwe vorm en er wordt nog steeds gewerkt aan het vullen van de diverse rubrieken. Een belangrijke bron daarvoor is Wim. Echter, net…
Leven van de tegenwind
Het thema voor dit nummer van Gaandeweg is getiteld ‘Leven van de wind’. Een dergelijke tekst of thema kan iets vrolijks en onbezorgds hebben, in de zin van ‘we zien wel wat er gebeurt, de zorgen zijn voor morgen’. Voor sommige mensen kan het cynisch zijn of kan het wrang aanvoelen. In de dagelijkse praktijk…